امروز برای اولین وبلاگم اولین نظر رو گرفتم ، حس جالبیه ، خیلی دوست داشتم یه نویسنده باشم ، قبلن می نوشتم ، ولی خودم از بین میبردمشون ، ازاینکه کسی بخوندشون میترسیدم ، البته نویسنده بودن با نوشتن توی وبلاگ فرق میکنه ولی تا جرات نکنم صادقانه بنویسم ، تا نتونم همینی که هستم رو باتمام کاستی ها و بی ترس از قضاوت شدن بیان کنم چطور میتونم یک نویسنده باشم ، ولی حتا اگه هیچ کتابیم نداشته باشم دوست دارم صادق ترین آدم دنیا باشم ، بدون ترس و رها.
پ ن : با تشکر از مجتبی
زنده باشید خواهش میکنم خوشحال شدم از خوشحالی شما دوست مهربان